Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Kepler-186f: ένας εξωπλανήτης στο μέγεθος της Γης …

Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι φαίνεται πως ανακάλυψαν αυτό που τόσο καιρό αναζητούσαν: μια δεύτερη Γη.

Όπως ανακοίνωσαν, βρήκαν έναν εξωπλανήτη με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης και ο οποίος, επιπλέον, βρίσκεται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη», δηλαδή στην κατάλληλη απόσταση από το μητρικό άστρο του για να έχει νερό σε υγρή μορφή και άρα δυνητικά μπορεί να φιλοξενήσει ζωή- κάτι πάντως που δεν μπορεί ακόμη να επιβεβαιωθεί.

Ένας πλανήτης στην κατοικήσιμη ζώνη δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι όντως έχει υγρό νερό και φιλοξενεί ζωή, όμως αυτό -κρίνοντας από τη Γη- είναι πιθανό.



Ο πλανήτης, με την ονομασία Κέπλερ-186f, έχει διάμετρο λίγο μεγαλύτερη από της Γης (1,1 φορές ή 10%) και βρίσκεται σχετικά κοντά, σε απόσταση περίπου 490 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κύκνου. Κινείται γύρω από το αχνό άστρο – ερυθρό νάνο Κέπλερ-186, αποτελώντας το πέμπτο και πιο εξωτερικό μέλος του εν λόγω συστήματος (πράγμα που σημαίνει ότι το τυχόν υγρό νερό στην επιφάνειά του κινδυνεύει να παγώσει).
Το έτος του πλανήτη (η διάρκεια μιας πλήρους περιφοράς του γύρω από το άστρο του) διαρκεί 130 γήινες μέρες. Η μάζα του και η πυκνότητά του, προς το παρόν, παραμένουν άγνωστες, αλλά οι πρώτες εκτιμήσεις δείχνουν ότι ο εξωπλανήτης είναι βραχώδης. Δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία για τη σύσταση της ατμόσφαιράς του, κάτι που ίσως ανακαλύψουν μελλοντικά τα υπό κατασκευή μεγαλύτερα τηλεσκόπια, όπως το «Τζέημς Γουέμπ» της NASA.
Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό «Science», έγινε από μεγάλη ομάδα Αμερικανών αστρονόμων, με επικεφαλής την Ελίζα Κουιντάνα, του Κέντρου Ερευνών Ames της NASΑ και του Ινστιτούτου SETI. H πρώτη παρατήρηση του εξωπλανήτη έγινε με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» (που έχει τεθεί πλέον εκτός λειτουργίας) και ακολούθησε η επιβεβαίωση από παρατηρήσεις με τα επίγεια τηλεσκόπια Κεκ και Τζέμινι στη Χαβάη.
«Πρόκειται για την πρώτη βέβαιη ανακάλυψη πλανήτη με το μέγεθος της Γης, στην κατοικήσιμη ζώνη κάποιου άστρου», δήλωσε η Ελίζα Κουιντάνα και επισήμανε ότι το μητρικό άστρο της «δεύτερης Γης» είναι ένα τυπικό άστρο που ανήκει στην κατηγορία των ερυθρών Μ-νάνων, οι οποίοι είναι μικρότεροι, λιγότερο καυτοί και λιγότερο φωτεινοί από τον Ήλιο μας, αποτελώντας πάνω από το 70% των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων άστρων του γαλαξία μας.Από τους σχεδόν 1.800 επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, περίπου 20 έχουν τροχιές που κινούνται εντός της κατοικήσιμης ζώνης των άστρων τους, δηλαδή ούτε πολύ μακριά από αυτά (οπότε το νερό θα πάγωνε), ούτε υπερβολικά κοντά (οπότε το νερό θα έβραζε και θα εξατμιζόταν). Όμως όλοι αυτοί οι γνωστοί εξωπλανήτες είναι αρκετά μεγαλύτεροι από τη Γη.
Από την άλλη, είχαν ως τώρα ανακαλυφθεί πλανήτες με μέγεθος σαν τη Γη, όμως δεν βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη. Είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτεται πλανήτης ο οποίος φαίνεται να πληροί και τις δύο προϋποθέσεις (ίδιο μέγεθος και κατάλληλη απόσταση) για να δικαιολογεί τον τίτλο της «δεύτερης Γης».Οι αστρονόμοι ήδη αναζητούν -μέσω της διάταξης ραδιοτηλεσκοπίων ‘Αλεν του Ινστιτούτου SETI- ενδείξεις νοήμονος ζωής στον πλανήτη Κέπλερ-186f, αλλά έως τώρα δεν έχουν εντοπίσει κάποιο σήμα. Δήλωσαν όμως πως θα συνεχίσουν τις προσπάθειές τους.



Είναι λίγο μεγαλύτερος και κάπως πιο ψυχρός… Ομως αυτός ο πλανήτης, που περιφέρεται γύρω από το αστέρι του, 500 έτη φωτός μακριά, είναι ό,τι πιο συγγενές στη Γη έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, όπως ανακοίνωσαν οι αστρονόμοι της NASA στο τέλος της περασμένης εβδομάδας.
Ο πλανήτης αυτός, ο Κέπλερ-186f, ο οποίος πήρε το όνομά του από την αποστολή Κέπλερ της ΝΑSΑ, η οποία είχε στόχο να εντοπίσει πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα, έχει διάμετρο 14.000 χλμ., είναι δηλαδή κατά 10% μεγαλύτερος από τη Γη. Η τροχιά του βρίσκεται μέσα στη ζώνη βιωσιμότητας του αστεριού του, του Κέπλερ-186, κάτι που σημαίνει ότι η θερμοκρασία στην επιφάνειά του δεν είναι ούτε πολύ υψηλή ούτε πολύ χαμηλή, αλλά ικανή να επιτρέπει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνειά του.
«Ο Κέπλερ-186f είναι o πρώτος επιβεβαιωμένος πλανήτης στο μέγεθος της Γης που βρίσκεται στη ζώνη βιωσιμότητας ενός άλλου αστεριού», λέει η Ελίσα Κουιντάνα, του Ινστιτούτου SETI και του Ερευνητικού Κέντρου Ames της ΝΑSΑ στην Καλιφόρνια, σε συνέντευξη Τύπου στις 19 Aπριλίου. «Εχει το σωστό μέγεθος και είναι σε σωστή απόσταση από το αστέρι ώστε για να εμφανίζει παρόμοια χαρακτηριστικά με τον δικό μας πλανήτη».
Η δρ Κουιντάνα είναι η βασική συγγραφέας του άρθρου που περιγράφει τα παραπάνω ευρήματα, το οποίο δημοσιεύθηκε στο τρέχον τεύχος του επιστημονικού περιοδικού Science. Ο Κέπλερ-186f είναι ο τελευταίος από τους πλανήτες που ξεχώρισε η Κουιντάνα από το πλήθος δεδομένων που έχει συλλέξει το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο έχει παρακολουθήσει 150.000 αστέρια.
Αυτή η ανακάλυψη έρχεται σε συνέχεια περυσινής ανακοίνωσης σχετικά με ένα άλλο αστέρι, το Κέπλερ-62, που έχει δύο πλανήτες στη ζώνη βιωσιμότητάς του. Αυτοί όμως οι δύο πλανήτες έχουν πολύ πιο μεγάλη μάζα από τη Γη, με αποτέλεσμα η βαρύτητά τους να είναι τόσο ισχυρή ώστε να καταφέρνει να συγκρατεί αέρια υδρογόνου και ηλίου, μοιάζοντας περισσότερο με έναν μικρό Ποσειδώνα, παρά με μια μεγάλη Γη. Εχοντας μικρότερο μέγεθος, ο Κέπλερ-186f είναι πιο πιθανό να έχει βραχώδη επιφάνεια, φέρνοντας τους αστρονόμους ένα βήμα πιο κοντά στην αναζήτηση της Γης 2.0. Οι ερευνητές εικάζουν ότι η σύστασή του θα μπορούσε να είναι παρόμοια με της Γης. Επίσης, η βαρύτητα στον Κέπλερ-186f είναι πιθανότατα παρόμοια με αυτή στη Γη.
Παρ’ όλα αυτά, ο Κέπλερ-186f δεν είναι ακριβές αντίγραφο της Γης. Βρίσκεται πιο κοντά στο αστέρι του, το οποίο με τη σειρά του είναι μικρότερο, ψυχρότερο και λιγότερο λαμπερό από τον Ηλιο, ενώ ένα έτος στον Κέπλερ-186f διαρκεί 130 ημέρες. Βρίσκεται επίσης στην άκρη της ζώνης βιωσιμότητας, με αποτέλεσμα να λαμβάνει λιγότερη θερμότητα και επομένως το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειάς του να είναι πιθανώς παγωμένο.
«Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μάλλον μια ξαδέρφη παρά μια δίδυμη αδελφή της Γης», λέει ο Τόμας Μπάρκλεϊ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Πάντως, ο πλανήτης αυτός βρίσκεται πολύ μακριά ώστε να μπορέσουν οι αστρονόμοι να διακρίνουν τη μάζα του, πόσο μάλλον για να δουν αν έχει ατμόσφαιρα, ωκεανούς ή αν φιλοξενεί έμβια όντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου